İZMİR – CANDOĞAN PARLATAN
İzmir‘in Bornova ilçesinde yaklaşık 50 yıldır ramazan ayını şenlendiren davulcular, mesleği bırakacakları torunlarıyla çıktıkları sokaklarda geleneği yaşatmaya çabalıyor.
11 ayın sultanı ramazanın sembolleri arasında yer alan davulcular, sokakları arşınlayarak vatandaşları sahura kaldırmaya devam ediyor.
Bornova ilçesinde iftardan sonra Tarihi Çiftçiler Kahvehanesi’nde buluşan davulcular, son hazırlıklarını yapıyor.
Çoğu yaşlılardan oluşan davulcular, bu geleneği torunlarına bırakmak istiyor.
“Bahşişin önemi yok”
Davulculuk geleneğini yaşatmak isteyen 57 yaşındaki Bülent Orakçı da yanına 20 yaşındaki torunu Ahmet Uyguner’i alarak ramazan manilerini öğretiyor.
Ramazan davulculuğuna 7 yaşında başladığını, 50 yıldır her ramazanda sahur vaktini davul çalarak ve mani söyleyerek geçirdiğini anlatan Orakçı, her gece davulu sırtına asıp 2 saat durmadan çalmanın kolay bir iş olmadığını söyledi.
Orakçı, şöyle konuştu:
“Teknoloji aldı başını gidiyor. Saatler, telefonlar var aslında, davula gerek yok. Ama davulcu, bir insanın evine gidip, ‘Ben ramazan davulcusuyum, hayırlı ramazanlar’ demedikten sonra o lezzeti almak mümkün olmuyor. Biz bunun çabasındayız. Aldığımız bahşişin çok önemi yok. Amacımız paradan çok geleneği yaşatmak. Bahşiş verip vermemeleri önemli değil, inanın hoş davranmaları bahşişten daha değerli bizim için. Gece uykunu bölüp mahallelerde sokak sokak 2 saat durmadan çalmak her baba yiğidin harcı değil.”
Tokmağını torununa devretti
60 yaşındaki davulcu Ergül Esmer’in 25 yaşındaki torunu Kemal Atam ise dedesi istememesine rağmen zorla peşine takılarak davul çalmayı öğrendiğini, şimdi ondan devraldığı mahallede bu geleneği sürdürdüğünü dile getirdi.
Dede Ergül Esmer ise eski ramazanlara özlem duyduğunu belirterek, şunları kaydetti:
“Eski ramazanlarla şimdikiler arasında çok fark var. İnsanlar eskiden sıcaktı şimdi ise soğuk. Hiç gelenek ve göreneklerimize bağlı durmuyorlar. Eskiden babalarımızla mahalle aralarında davula çıktığımızda davullarımıza havlular takılırdı. Biz öyle gördük. Daha şenlikli ve güzeldi. Şimdi binalara dahi giremiyoruz.”
